Bye Buenos Aires (nos vemos!), Sulking in Salta and Bellísimo Bolivia

28 december 2015 - Potosí, Bolivia

21-12, 13.28u, Vliegtuig naar Salta

Ciao Buenos Aires. Bedankt voor alle mooie momenten. Gisterenavond perfecte afsluiting gehad van een mooie week. Eerst steak gegeten met Bas en Angela (Australische roommate die me op de zanger van The Script vond lijken). Berin, Sabine en een Argentijnse vriendin waren ook in het restaurant, maar zaten i.v.m. de drukte aan een ander tafeltje. Na het eten met Berin blijven hangen in het restaurant. Diepe gesprekken, o.a. over haar moeder die borstkanker heeft. Uiteraard haalde dit bij mij ook allerlei herinneringen boven. Vandaag zouden papa en mama 52 jaar getrouwd zijn. Maar we hebben ook heel veel gelachen. Om een uur of 1 realiseerden we ons opeens dat we de laatsten in het restaurant waren. De vriendelijke ober van de vorige keer was er ook weer. Nog even mee gepraat. Hij vroeg of we een stelletje waren. Haar reactie: “Hmm, maybe”. Mijn reactie: “In another life perhaps”. Nog een flesje wijn meegenomen en op het terras van haar kamer de gesprekken voortgezet. Prachtig uitzicht over de stad. Ik mocht nu gelukkig wel naar binnen, mits ik mijn paspoort zou afgeven. Had ik niet bij me, maar na een korte discussie was m’n rijbewijs ook goed genoeg. Vergeleken met mijn hostel was dit maar een rare plek. Veel camera’s, onbeleefd personeel en geen plekken om te chillen, zoals de tuin/buitenplaats in mijn hostel waar we vaak ’s avonds bij elkaar zaten om gezellig wat te eten of drinken. De kamer was wel heel vet en groot. Enfin, het was duidelijk dat er meer zou gaan gebeuren, alleen blijft het gewoonlijk toch een beetje eng om die eerste stap te maken. Maar deze keer ging het erg smooth, al zeg ik het zelf. Ik was aan het vertellen over de rest van m’n reis:

Michiel: ‘I’m meeting a friend (Guus) in Rio and we agreed to try some coke there. I reckon that’s available in the favela’s. What do you think?’

Berin: ‘Mike (zo noemde ze me vaak), that’s fucking crazy! Use your brain!’

Michiel: ‘Yeh, maybe you’re right. I should use my brain. I don’t know if I’m using it now though..’

En toen kuste ik haar. Ze had een heel andere zoenstijl dan de Ecuadoriaanse eerder deze week. Rustig, zacht, niet teveel tong en met regelmatig een pauze. Voelde perfect. Rest van de avond was ook erg leuk!

zanger van The Scriptmet staff hostel BA (allemaal boca fan)vliegveld Buenos Aires

21-12, 15.24u, Vliegtuig onderweg naar Salta

Het vliegtuig moest omdraaien naar Buenos Aires omdat een dame in het vliegtuig onwel was geworden. Uiteraard kreeg het vliegtuig voorrang bij het landen en medische hulp was snel ter plaatse. Heel vervelend om te zien dat bijna alle mensen in het vliegtuig een soort ramptoeristen zijn die echt moeite doen om te kijken wat er gaande is. Uiteraard kijk ik ook even, maar sommigen staan op om beter te kunnen kijken en Bas zag zelfs dat er foto’s genomen werden. Mijn reactie is vervolgens om juist die mensen heel opzichtig aan te gaan zitten staren. Mafketels. Dit is ook waardoor we in Nederland vaak kijkersfiles hebben. Ik zou dit sensatiebeluste gedrag dat totaal geen respect toont voor de privacy van anderen graag eens uitgelegd zien door een socioloog.

22-12, 00,06u, terrasje plaza 9 de julio, Salta

Aangekomen in Salta. Vanmiddag de stad verkend met Bas. Het is ff wennen hier. Ik mis Buenos Aires en de buzz van een grote stad. Het hostel is ook compleet anders. Weinig gasten, geen sfeer, minder luxe (1e kakkerlak op kamer). Het voelt een beetje treurig aan. Dat geldt eigenlijk ook wel een beetje voor de stad zelf. Het is natuurlijk niet helemaal eerlijk om deze stad te vergelijken met Buenos Aires, omdat waarschijnlijk elke stad die ik nu nog in Zuid Amerika bezoek in het niet valt bij Buenos Aires. Misschien met uitzondering van Cusco en Rio. Maar het contrast is wel erg groot. Er is inmiddels een half uurtje verstreken sinds ik hier ben gaan zitten en ik heb (ongevraagd) de rekening gekregen. Het tentje wil blijkbaar gaan sluiten. Het was het drukste terras dat ik in de omgeving kon vinden, dus dat zegt ook wel wat. Ik mis ook de mensen die ik in Buenos Aires heb ontmoet. Patrick, Willem, Thomas, Sabine en Berin. Vooral Berin. She blew me away. Het is lang geleden dat ik zo snel zo’n klik met iemand had. In heel m’n leven ben ik misschien 3 keer verliefd geweest. Zo ver was ik met Berin nog niet, maar ik was wel hard op weg. Ze had alles, de looks, intelligentie, humor en we konden uren met elkaar praten. Zojuist vloog er een drone over het terras. Waarschijnlijk van de politie. Dat was wel cool. Gelukkig heb ik Bas nog wel in de buurt, maar hij is wat minder van het uitgaan, terrasjes pakken of drankjes doen. Op zich niet erg, want ik vind het ook wel leuk om dingen alleen te doen, maar soms toch wel jammer. Inmiddels zijn 2 straathonden met elkaar in gevecht gegaan, 2 meter van mijn tafeltje. Ik had misschien toch die rabies-prik moeten overwegen. Bas en ik hebben besloten om toch maar morgen te vertrekken naar Bolivia (we pakken een nachtbus). Eerst zouden we hier 2 nachtjes blijven, maar volgens mij vindt hij het hier ook niet zo boeiend. Ik ben inmiddels verhuisd naar binnen, blijkbaar sloot alleen het buitengedeelte. Binnen zijn 7 tafeltjes bezet en er staat een tv keihard aan. Tot nu toe heb ik alleen nog maar reclames gehoord. Ze zijn niet veel beter dan in Nederland. Ik kan niet wachten tot we in Tupiza zijn en de zoutvlaktes gaan bezoeken, het volgende hoogtepunt in de reis. Ik heb me wel voorgenomen om wat beter onderzoek te doen naar de steden die we gaan bezoeken (ik was door een paar Argentijnen gewaarschuwd voor Salta) en de hostels waar we verblijven. De reclames zijn inmiddels vervangen door een Argentijnse spelshow met naar wat lijkt pas getrouwde koppels. De presentator schreeuwt het publiek (en mij) toe. Een kersverse blonde bruid is in tranen. Blijkbaar heeft ze iets gewonnen. Op 1 tafeltje na kijkt niemand naar de show, maar niemand (behalve ik) lijkt zich aan het oorverdovende geluid dat uit de tv schalt te storen. Ik heb wel een klein beetje te doen met Bas ook. Op dagen als vandaag ben ik waarschijnlijk voor hem niet het allerleukste reisgezelschap. Het is inmiddels bijna 2 uur, de spelshow is vervangen door nieuwe reclames. Time to finish my drink and head home. Ciao.

Vechtende straathondenIglesia San FranciscoFelice navidad

23-12, 23.51u, Barretje in Tupiza, Bolivia

Vandaag aangekomen in Tupiza, Bolivia. Gisteren op zich nog wel een relaxte dag gehad met Bas in Salta, maar ben blij dat we hier aangekomen zijn. Gisterenavond de nachtbus genomen, behoorlijk goed kunnen slapen. Bij het overgaan van de grens een stel ontmoet uit Londen dat al een hostel had geboekt inclusief 4-daagse excursie naar de salt flats. Het zag er allemaal prima uit, dus hebben besloten om met ze mee te gaan. Morgenochtend 8 uur vertrekt onze 4x4 landcruiser. Erg veel zin in! Vanmiddag beetje het dorpje verkend. Komt erg authentiek over, met weinig buitenlandse invloeden. Ik probeer me een beetje aan te passen aan de lokale gebruiken, en ben een uurtje op een bankje gaan zitten in het lokale park. Op een gegeven moment kwam er een jongen van een jaar of 10 met zijn moeder naast me zitten. Hij vroeg of ik uit China kwam. Ik heb hem foto’s laten zien van m’n familie en vrienden, vond ie erg grappig. Ondanks dat mijn Spaans niet heel goed is, konden we toch redelijk met elkaar communiceren. Vooral over voetbal. Opvallend is dat ze hier niet zo veel lijken te hebben met Messi of het Argentijnse voetbal. Je ziet af en toe een River of Boca shirt, maar verreweg de meesten lopen in een shirt van Cristiano Ronaldo, en een enkeling in een Chelsea shirt. Zit nu in een klein barretje met wat livemuziek. Ik ben de enige niet Boliviaan in deze tent. Vanmiddag liep ik Tim, een Engelsman woonachtig in Helsinki, tegen het lijf en ’s avonds zijn Bas en ik met hem een pizzatje gaan eten. Hij wordt in januari 50 en heeft voor die gelegenheid besloten om 60 dagen door Zuid-Amerika te reizen. Leuke vent. Het is bizar hoe snel je hier diepgaande gesprekken voert. Binnen een half uur vertelde hij z’n hele levensverhaal en stonden de tranen in z’n ogen. Hij mist z’n familie erg. Er zijn inmiddels een paar Bolivianen aan m’n tafeltje komen zitten, want het barretje raakt steeds voller. We delen een biertje en ik heb ze een sigaretje gegeven. Het communiceren blijft lastig. Ik had graag vloeiend Spaans gesproken. Maar iedereen lijkt me wel gewoon te accepteren en ze waarderen dat ik een poging doe om Spaans te spreken. Het bandje is best goed, maar ik moet morgen vroeg op, dus ik ga zo maar weer eens terug naar m’n hostel. De zanger kondigt ondertussen zijn nieuwe nummer aan en maakt een grapje dat ze een countrynummer gaan zingen omdat er een gringo in de zaal zit. Iedereen lachen en kijken naar mij. Ze moesten eens weten wat een hekel ik heb aan countrymuziek, maar ik waardeer het gebaar, hef m’n glas en lach ze toe.

Tim (Helsinki)BandjeParkje Tupiza

28-12, 09.55u, ontbijttentje ‘Malpartida’, Potosí

Tijdje niet meer geschreven, vooral omdat we zulke ontzettend leuke en drukke dagen gehad hebben. Gisterenavond met Bas aangekomen in Potosí, na een 4-daagse excursie van Tupiza naar Uyuni gedaan te hebben. We hadden een erg leuke groep van 8 mensen, verdeeld over 2 jeeps. Bas en ik zaten in een auto met een pas getrouwd Engels stel, David en Lizzy, dat op huwelijksreis is. David nodigde ons bij het afscheid gisteren uit om de volgende keer dat we London bezoeken bij hem te overnachten, iets dat ik zeker ga overwegen! In de andere jeep zaten Tim (Helsinki), Tim en Emily (V.S.) en Abel (Spanje). Met Abel had ik ook een goede klik, beetje loesoe, maar daar hou ik wel van. Wellicht dat we hem verderop in de reis nog tegenkomen. De vrouwen van de 2 gidsen gingen ook mee en zorgden voor het eten. Alles pico bello verzorgd en de hele excursie was een onvergetelijke ervaring. Het landschap is eigenlijk niet te beschrijven. We hebben in een 4x4 met onze gids Edgar (aka Johnny Boliviano) ongeveer 1.000 kilometer afgelegd door een waanzinnig landschap. Ruige bergen, vulkanen, prachtige lagunes en oneindige zoutvlaktes wisselden elkaar af. En het ging maar door.. cactussen, Inca ruïnes, hot springs, geisers.. wat een mooi stukje aarde. Niet gek dat de Dakar rally dit jaar voor de derde keer op rij dit gebied aandoet. Er wonen hier veel meer dieren dan mensen. Lama’s (Bas begroet ze regelmatig met ‘olama’), Pecuna’s (soort hert), donkeys, struisvogels, flamingo’s, vossen en diverse vogels. De mensen die hier leven wonen in kleine dorpen, honderden kilometers van grotere steden af. Hun huizen zijn vaak gemaakt van klei en hebben regelmatig geen dak. Er is vaak geen water en stroom en ze leven in wat wij in het Westen erbarmelijke omstandigheden zouden noemen. Heel bijzonder om mee te maken en in deze omgeving 3 nachten te spenderen. Het waren best lange dagen, vaak opstaan voor 7 uur (laatste dag zelfs half 5), dan een uur of 10 in de jeep, en ’s avonds eten, drinken en kaartspelletjes doen met de groep. We waren gewaarschuwd voor hoogteziekte, want soms waren we op meer dan 5.000 meter hoogte. Ik had er zelf gelukkig niet heel veel last van, alleen bij de Inca ruïnes op 4.500 meter hoogte voelde ik wat druk op m’n slapen. Je merkt de hoogte vooral in je ademhaling. Bas en ik trokken een sprintje tegen een berg op, en je bent gewoon na 40 meter al buiten adem. Hele rare gewaarwording. De laatste dag (gisteren) kwamen we voor zonsopgang aan op de zoutvlaktes van Uyuni. Prachtige plek, maar vond de reis ernaartoe misschien nog wel mooier. Eigenlijk doet dit verhaal niet goed recht aan de fantastische ervaring, hopelijk zeggen de foto’s meer! Alles bij alles heel bijzonder om hier kerst gevierd te hebben! Vandaag doen we het rustig aan in Potosí, en morgen gaan we door naar Sucre. Heb het goed naar m’n zin hier! :)

Our tour groupFlyingChillin'Our 4x4With Abel (Spain)Un conejo extraordinarioJohnny Boliviano aka Edgar (our guide)Flamingo'sHot SpringsLaguna ColoradoSalt flatsInca ruïnes op 4.690 meter hoogte

 

Foto’s

5 Reacties

  1. André:
    28 december 2015
    Wat maak je mooie momenten mee man. Echt heel gaaf om te lezen. Lekker daar blijven voorlopig . Liefs!
  2. André Sr:
    29 december 2015
    waar leeft dat conejootje van?
  3. André Sr:
    2 januari 2016
    Indrukwekkend wat je allemaal meemaakt. En je hebt goede contacten, zo te horen. De vechtende honden waren niet geïnteresseerd in jullie kuiten? Prima dat Berin die coke afraadde. Ik zou het bij Pepsi houden..je houdt ons goed op de hoogte. zal ook blij zijn als ik je weer zie, "in one piece
  4. David van der Windt:
    8 januari 2016
    Ook goed en levendig beschreven allemaal, geniet want voor je het weet ben je weer terug in het grijze Nederland. Zijn er ook moslims daar in Zuid Amerika? Nee, wel zo rustig lijkt mij....
  5. Menno:
    9 januari 2016
    Wat geniet ik van al je verhalen Chiel! Echt onwijs leuk geschreven. Kom je wel nog terug naar Nederland? Je lijkt daar zo'n leuke tijd te hebben namelijk ;)